Dit artikel verscheen reeds op Konfrontatie
Met het No Border Camp in het noorden van het land in aantocht*, is de noodzaak voor een No Border beweging groter dan ooit. Maar is een No Border Camp genoeg om het tij te keren en die beweging nu eindelijk eens echt handen en voeten te geven? Want de opkomst op demonstraties die vrijheid van beweging eisen, een einde aan deportaties, of zelfs alleen maar zoiets als een ‘humaan asielbeleid’, is al jaren bedroevend laag. En dat roept de vraag op: waar zijn die duizenden die voor het klimaat de straat opgaan? Want iedereen snapt dat de klimaatramp die in volle vaart over de aarde raast mensen noopt om te vluchten. Wij hier in het Westen, het Globale Noorden, zijn bepaald niet de eerste slachtoffers die de klimaatvernietiging maakt! Sterker nog, we zijn hier nog lang geen slachtoffers. Althans, de mensen niet. Over niet-menselijke dieren ga ik een andere keer nog eens door. Lees verder
“Overheid, red ons!” stond er op het spandoek. Het hing over de reling bij de vorige blokkade van de A12, op 28 januari. Waar komt dat vertrouwen dat het zin heeft om de overheid om redding te vragen vandaan? Als de coronapandemie ons iets heeft laten zien, dan is het wel: de overheid is er niet in geïnteresseerd om mensen te redden. We worden nog altijd geconfronteerd met Sociaal Darwinistische beleid dat de ouderen en kwetsbaarsten in onze samenleving opoffert op het altaar van de groei economie: het kapitalisme. Waarom zouden we van de overheid anders verwachten in de alles overheersende crisis, de grootste van deze tijd, waarvan het uitbreken van zoönose pandemieën slechts een uitwas is: de klimaatcrisis?
Dagelijks zie ik beelden van een of andere vorm van dierenmishandeling. Varkens en koeien in stallen met stront, tussen stangen geklemd, mank, uiers tot op de bodem, staarten afgebrand… Dagelijks zie ik dieren in laboratoria met allerlei apparaten aan zich bevestigd het uitschreeuwen van paniek en pijn. Dagelijks komen beelden voorbij van stalbranden, bosbranden, trucks in de fik, verkoolde lijken. Dagelijks beren, apen, katten, honden, vogels en nog veel meer verschillende dieren in kooien voor hun gal, hun poep, voor ons vermaak. Beelden van ganzen en eenden die dwanggevoerd worden om hun zieke lever als foie gras te verkopen. De makers en verspreiders van die beelden zeggen ons heel terecht: Stop dit! Ok. Laten we dat dan doen. Zelf. 
Wetten zijn er niet om mensen te beschermen. Wetten zijn er om staten en kapitalisten te vrijwaren van verantwoordelijkheid voor de gevolgen van vervuilings- en uitsluitpolitiek. Dat wordt weer eens pijnlijk duidelijk door de 
De veroorzakers van klimaatverandering zijn niet vreedzaam, niet geweldloos. Hun politielegers ook niet. En wij? 