Dit artikel verscheen eerder op Konfrontatie.
Waar zullen de gedachten zijn geweest van die mensen die in het concertgebouw in Amsterdam naar het Requiem van Verdi zaten te luisteren? Zo’n muziekstuk is een begrafenismis. Wie was er dood?
Maar nee, naar het concertgebouw gaan om naar zo’n stuk te luisteren heeft niet perse direct iets met rouw te maken. Wellicht pinkt hier en daar een bezoeker een traantje weg over een kort geleden overleden persoon. Wellicht raakt iemand ontroerd door de muziek. Het is in elk geval wel hoge kunst en van hoge kunst moet je afblijven. Toch? Is er wat stuk dan?
“Sorry, dit is een noodgeval!” Lees verder
Wil je iets veranderen? Dan ‘moet er wel draagvlak voor zijn’. Klinkt redelijk, toch? Of niet? In de praktijk betekent dit: wie geld heeft en de meeste machtsmiddelen heeft, krijgt alles voor elkaar. Het is het recht van de sterkste. Met democratie, zoals voorgewend door de machthebbers in dit land die het argument ‘draagvlak’ als instrument gebruiken om reeds gepland beleid uit te kunnen te voeren, heeft het niets te maken.
Van 8 tot 14 augustus vindt op een nader te bepalen plaats in Neederland weer een No Border Camp plaats. Het No Border Camp draagt als motto ‘Abolish Frontex’, naar de internationale campagne die momenteel loopt tegen dit Europees Grensagentschap dat onder andere medeverantwoordelijk is voor vele pushbacks in de Middellandse Zee: het terugduwen van boten waarop vluchtelingen zitten, terug naar Libië vaak. Of: een enkele reis verdrinkingsdood. 
Anders dan in 
Ach en wee, wat komen er toch een hoop vluchtelingen bij! Voor je het weet zijn we ‘omgevolkt’ zie ik alweer geroepen worden door fascistisch tuig, het noemen van hun namen niet waardig, op een ‘sociaal’ medium als Twitter. 
Afgelopen week in het nieuws: een Aldi supermarkt in Utrecht heeft het betalen met contant geld 