Allereerst: een verslag

“Wat staat er op dat spandoek?” vroeg de man. Ze stonden fakkels uit te delen voor de Zaanse fakkeloptocht die een rondje door Krommenie loopt op kerstavond. Hij keek naar de rol onder mijn arm. “Iets heel vriendelijks” zei ik. Hij antwoordde: “We willen geen andere uitingen”. Ik liet hem weten dat ik me niet laat vertellen hoe ik me uit en liep door.

We liepen mee met mensen uit Zaankanters Voor Palestina deze avond. Immers, een fakkeloptocht tegen discriminatie zal toch ook tegen racisme, apartheid, fascisme en zionisme zijn? Vorig jaar was er iemand van deelname uitgesloten vanwege een klein speldje van de Palestinavlag. Daarom gingen bij aanvang nu de keffiyehs om, droeg iemand een bord, en haalde ik de vlag uit mijn tas om deze op mijn rug om te hangen. Direct kwamen lieden in gele hesjes op me af en probeerden deze af te pakken. Dat lukte niet. We bleven bij elkaar. En hoewel het geen verbazing hoefde te wekken dat er zo gereageerd werd, was ik toch met stomheid geslagen over deze extreme reactie. De genocide op de Palestijnen duurt inmiddels alweer een jaar langer dan vorig jaar, het Internationaal Gerechtshof en Amnesty hebben duidelijk gemaakt dat er sprake is van apartheid en genocide en er is een arrestatiebevel voor Netanyahu. Je zou mogen verwachten dat mensen intussen van gedachten zullen zijn veranderd. Al snel hoorde ik dat mensen die mondneusmaskers droegen te verstaan was gegeven die af te doen. “Gezichtsbedekking”…