Reeds verschenen bij Konfrontatie.

Laten we hem Berrie Derrie noemen, de voormalig spion in staatsdienst die eenmaal met pensioen zich zodanig verveelde dat hij dacht: kom, laat ik mijn oude job eens te gelde maken! Berrie, omdat het zijn echte voornaam is. Derrie vanwege de .. eh.. derrie die hij heeft weten te produceren.

Er is een tijd geweest dat ik dacht dat universiteiten plaatsen waren waar geleerden onderzoek deden op basis van feiten en statistieken. Plaatsen waar jonge onderzoekers werden opgeleid tot wijze mensen die niet zomaar tot enig conclusie konden komen, en zeker niet gebaseerd op veronderstellingen, verwachtingen en angstbeelden. Het heeft me daarom verbaasd dat Berrie Derrie met zijn proefschrift – ik bedoel prutschrift – heeft kunnen promoveren bij de universiteit Leiden.