Dit artikel verscheen reeds op Konfrontatie.

Wil je iets veranderen? Dan ‘moet er wel draagvlak voor zijn’. Klinkt redelijk, toch? Of niet? In de praktijk betekent dit: wie geld heeft en de meeste machtsmiddelen heeft, krijgt alles voor elkaar. Het is het recht van de sterkste. Met democratie, zoals voorgewend door de machthebbers in dit land die het argument ‘draagvlak’ als instrument gebruiken om reeds gepland beleid uit te kunnen te voeren, heeft het niets te maken.

Er is ook een andere kant aan die fameuze medaille: ‘we worden niet gehoord’. Dit wordt telkens weer geroepen door allerlei extreem rechts volk en aanklevende groepen en organisaties. Mensen die geen AZC in hun buurt willen. Agrarische bedrijven in de moordindustrie die veehouderij heet die er maar niet mee op willen houden. Complotdenkers. Maar laten zij nou net degenen zijn die we voortdurend horen toeteren door de megafoon van politiek en pers en die vervolgens voor hun eigen belangen in samenwerking met de staat een ‘draagvlak’ bouwen op terreur en de steun van fascistische politici in de Tweede Kamer zoals PVV, FvD, JA21, BBB. Over rechtse partijen als VVD en CDA hebben we het dan nog niets eens gehad, en over die hele bende die daar dan weer op hun beurt tegenaan schurkt evenmin. Uiteindelijk spelen ze allemaal hetzelfde spel.

Kort gezegd: ‘draagvlak’ is er voor de Calimero’s aan de rechterflank van de samenleving. Het bouwen van ‘draagvlak’ is instrumenteel en ‘draagvlak’ is er alleen als de regering het wil en zo organiseert. ‘Draagvlak’ is niet iets dat vanzelf ontstaat. Het heeft niks te maken met een vermeende meerderheid. ‘Draagvlak’ is er voor beleid waarnaar gestreefd wordt, het wordt gemaakt. Selectief. Voor zaken die de overheid niet wil zal er nooit een ‘draagvlak’ komen omdat ze het op voorhand ondermijnen. Lees verder →