Als ik aan jagers denk, zie ik mensen met geweren in de velden schieten op dieren. Ik zie ze zich verschuilen in jachthutten met zicht op open veld, klaargelegd lokvoedsel of ander lokmateriaal zoals nepganzen met nepgeluiden. Ik zie ook stropers die stiekem met kooien en vangklemmen in de weer zijn. Ik zie vals volk van het ergste soort.
Vandaag is uitgeroepen tot Dag Van De jager. Door wie eigenlijk? Door de jagers zelf natuurlijk! Het is een zoveelste charme offensief bedacht door dierenbeulen die hun verwerpelijke activiteiten romantiseren en verkopen. Zelfs aan kinderen, onder het mom van ‘Hoe verpest ik een volgende generatie?’
Bokkenpootjes. Neusgrepen. Harde waterstralen. Armen verdraaien. Slaan, trekken… Het is all in a days’ work voor de smerissen die de A12 blokkade telkens weer moeten opheffen. De witte activisten die dit overkomt zijn stomverbaasd, verontwaardigd, maar hey, we hebben wel respect voor de politie.
Met het 
“Overheid, red ons!” stond er op het spandoek. Het hing over de reling bij de vorige blokkade van de A12, op 28 januari. Waar komt dat vertrouwen dat het zin heeft om de overheid om redding te vragen vandaan? Als de coronapandemie ons iets heeft laten zien, dan is het wel: de overheid is er niet in geïnteresseerd om mensen te redden. We worden nog altijd geconfronteerd met Sociaal Darwinistische beleid dat de ouderen en kwetsbaarsten in onze samenleving opoffert op het altaar van de groei economie: het kapitalisme. Waarom zouden we van de overheid anders verwachten in de alles overheersende crisis, de grootste van deze tijd, waarvan het uitbreken van zoönose pandemieën slechts een uitwas is: de klimaatcrisis?
Dagelijks zie ik beelden van een of andere vorm van dierenmishandeling. Varkens en koeien in stallen met stront, tussen stangen geklemd, mank, uiers tot op de bodem, staarten afgebrand… Dagelijks zie ik dieren in laboratoria met allerlei apparaten aan zich bevestigd het uitschreeuwen van paniek en pijn. Dagelijks komen beelden voorbij van stalbranden, bosbranden, trucks in de fik, verkoolde lijken. Dagelijks beren, apen, katten, honden, vogels en nog veel meer verschillende dieren in kooien voor hun gal, hun poep, voor ons vermaak. Beelden van ganzen en eenden die dwanggevoerd worden om hun zieke lever als foie gras te verkopen. De makers en verspreiders van die beelden zeggen ons heel terecht: Stop dit! Ok. Laten we dat dan doen. Zelf. 
Vanaf heden, drie jaar nadat corona zijn intrede deed in dit land, geldt het advies: ‘Hoesten en/of snottebel – geef corona maar vrij spel!’ Een echte wedstrijd is het echter nooit geweest. Corona had altijd al vrij spel, maar men wilde daar nog wat regie over hebben. Het verschil zit hem erin dat het nu openlijk volledig wordt losgelaten. Want laten we wel wezen: de niet zo echte lockdowns en de avondklok hadden weinig met coronapreventie te maken, alleen maar met controle. Het was allemaal een grote schijnvertoning om te doen alsof er iets gedaan werd, terwijl de dingen die wel werkten geen moment serieus zijn ondernomen. Zo zijn mondkapjes van meet af aan ontmoedigd door te stellen dat ze niet zouden werken en is er helemaal niks gedaan aan het veilig maken van de scholen door geld beschikbaar te stellen voor Co2 meters, Hepafilters en ventilatie. Voor PCR testen is al langere tijd een hoge drempel opgeworpen ten gunste van de minder betrouwbare zelftesten. Quarantaine en isolatieperiodes werden al teruggebracht tot het absolute minimum zodat mensen zo snel mogelijk besmettelijk weer aan het werk zullen gaan. En dan is er nog de niet aflatende stroom desinformatie, rookgordijnen en ontkenning. Cijfers zijn er al lang niet meer, we hebben werkelijk geen idee van het aantal besmettingen en moeten ons verlaten op het aantal mensen om ons heen dat ziek wordt en toch nog maar even een wattenstaafje in keel en neus steekt. We moeten maar afgaan op de foto’s met positieve zelftesten die mensen op sociale media plaatsen voorzien van het commentaar: “Nee he!??” Dat geeft enige indicatie.